Beelden

“Harten”

Iemand vroeg mij eens wat ik zou doen als ik één dag de machtigste vrouw op aarde zou zijn.

“Hartjes strooien”, ontviel mij.

Sinds ik beeldhouw, heb ik al een hele berg harten gemaakt.
Grote, kleine, ingelegde, gehavende, rauwe èn hele zachte. Die allemaal rondslingeren op KW9 of hun weg naar iemand vinden, die me soms al bij de eerste aanzet invalt. En die krijgt dat hart dan. Zoals het hart op deze foto. Voor een vriendin die goed ziek was, toen ik aan het beeld begon. Zo was ik de hele tijd een beetje bij haar (en we hebben inmiddels gevierd dat ze weer beter is).

“Dit ben ik”

Ik ontmoette Isabel toen ze net voor een keuze stond over nieuw werk. Ik heb haar gevraagd of ze mijn proefkonijn wilde zijn voor een goed gesprek (of twee) over die keuze, waarna ik een beeld zou maken, dat daarover gaat.

Ik hakte erop los terwijl ik aan haar dacht. Tot er een moment kwam dat het klaar voelde. Technisch viel er nog van alles te verbeteren. Ik wist ook niet precies wat het uitdrukte. Toch was het klaar. En op het moment dat ze het aannam, gaf het opeens licht en zag ze er haar essentie in. Een wonderlijk en dankbaar moment.

“Versteende conflicten”

Op een dag vroeg ik me af of een versteend conflict (zo’n conflict waarvan niemand meer precies weet hoe het begon, maar dat eindeloos voortbestaat) in beweging zou komen door er letterlijk in te beeldhouwen. Zo begon ik intuïtief aan een beeld over de Berlijnse muur, waar ik zelf op had gestaan in de nacht dat hij viel. Het werd een nieuwe aardbol, die zo uit de resten van de muur leek te ontstaan. Een beeld dat me elke dag hoop geeft. Dat het wel kan. Als er maar tenminste 1 iemand in gelooft en z’n tanden (of beitel ☺) er in zet.